(66-6) Greatness of patience

பொறுமையின் பெருமை

PORRUMAIYIN PERUMAI

GREATNESS OF PATIENCE

திருத்தணிகை மலைமேலே குமாரதேவன்

 திருக்கொலுவீற்றிருக்குமதன்பொருளைக் கேளீர்!

 திருத்தணிகையென்பதிங்கு பொறுமையின் பேர்.

 செந்தமிழ்கண்டீர் பகுதி: 'தணி' யெனுஞ்சொல்

 பொறுத்தமுறுந்தணிகையினால் புலமை சேரும்

 பொறுத்தவரே பூமியினையாள்வார்

என்னும்

 அருத்தமிக்க பழமொழியும் தமிழிலுண்டாம்.

 அவனியிலே பொறையுடையான் அவனே தேவன்!

THIRUTTHANIGAI MALAIMELE KUMAARA THEVAN

THIRUKKOLUVEERR RRIRUKKUMATHAN PORULAIK KELEER

THIRUTTHANIGAI YENPATHINGUP PORRUMAI YINPER

CHENTHAMIZHKAN DEER PAGUTHI; ‘THANI’YENUNJCHOL

PORUTTHAMURRUN THANIGAIYINAARR PULAIMAI CHERUM

PORRRUTTHAVARE BOOMIYINAI YAALVAARENNUM

ARUTTHAMIKKA PAZHAMOZHIYUN THAMIZHI LUNDAAM

AVANIYILE PORRAIYUDAIYAAN AVANE THEVAN.

God Kumaara is shining forth auspiciously as the Lord,

on the hill of Shree Tanigai.

Listen to the meaning of it.

‘Shree Tanigai’ is said to refer to the quality of patience.

In Tamil language, the root-word is ‘Thani’.

Knowledge joins its suitable counterpart namely the quality of patience.

‘Those who patiently wait will rule the earth one day’;

such a meaningful proverb is there in Tamil.

He who has patience on this earth alone is a divinity.

(Patience does not mean that you face life passively like a helpless idiot. Patience here refers to the patience you have to maintain for a seed to grow into a fruit-filled tree. The lack of this patience alone leads to anxieties, apprehensions and illnesses.

Every hard work you do will surely bear success in its own time and place.

So practice patience in life.

Patience also refers to the quality of forbearance.

Forbearance is the quality of facing both the good and bad of the life with equanimity.

Forbearance is the shield you cover yourself with when entering the battle-field of life.

Forbearance is not to break down at each and every problem that encounters in the course of life. Forbearance is synonymous with equanimity.)

பொறுமையினை

அறக்கடவுள்புதல்வனென்னும் யுதிட்டிரனும்

நெடுநாளிப்புவிமேல் காத்தான்

 இறுதியிலே பொறுமைநெறி தவறிவிட்டான்

 ஆதலாற் போர்புரிந்தானிளையாரோடே.

 பொறுமையின்றிப் போர்செய்து பரதநாட்டைப்

 போர்க்களத்தேயழித்துவிட்டுப்

புவியின் மீது வறுமையையுங் கலியினையு நிறுத்திவிட்டு

 மலைமீது சென்றான் பின் வானஞ்சென்றான்.

PORRUMAIYINAI

ARRAKKADAVUL PUTHALVANENNUM YUTHITTIRANUM

NEDUNAALIP PUVIMER KAATTHAAN

IRRUTHIYILE PORRUMAINERRI THAVARRIVITTAAN

AATHALAARR PORPURINTHAA NILAIYAARODE

PORRUMAI PORCHEYTHU BARATHANAATTAIP

PORKALATTHE YAZHITTHUVITTUP

PUVIYIN MEETHU VARRUMAIYAIYUNG KALIYINAIYU NIRRUTTHI VITTU

MALAIMEETHU CHENRRAANPIN VAANANJ CHENRRAAN.

Yudhishtira (one who stands stable in a battle-field),

the son of Lord Dharma,

(eldest of the Paandavas),

maintained the quality of patience for long on this earth.

In the end, he swerved from the practice of patience.

Therefore he fought the battle with his younger (cousin) brothers.

Fighting in the battlefield without patience,

he destroyed the country of Bharata (Shakuntala’s son) in the battle-field;

established poverty and the evil spirit Kali on the earth;

  climbed up the hill; and later entered the heaven.

ஆனாலும் புவியின்மிசை உயிர்களெல்லாம்

 அநியாய மரணமெய்தல் கொடுமையன்றோ?

 தேனான உயிரைவிட்டுச் சாகலாமோ?

 செத்திடற்குக் காரணந்தான் யாதென்பீரேல்

 கோனாகிச் சாத்திரத்தையாளுமாண்பார்

 ஜகதீசசந்த்ரவஸு கூறுகின்றான்-

 (ஞானானுபவத்திலிது முடிவாங்கண்டீர்!

நாடியிலே அதிர்ச்சியினால் மரணமென்றான்

AANAALUM PUVIYINMISAI UYIRKA LELLAAM

ANIYAAYA MARANAMEYTHAL KODUMAI YANRRO?

THENAANA UYIRAIVITTUCH CHAAGALAAMO?

CHETTHIDARRKUK KAARANANTHAAN YAATHEN PEEREL

KONAAKICH CHAATTHIRATTHAI YAALU MAANBAAR

JAGATHEESA CANDRAVASUU KOORRU KINRAAN-

(JNAANU BAVATTHILITHU MUDIVAANG KANDEER)

“NAADIYINILE YATHIRCHCHIYINAAL MARANA” MENRRAAN.

Even then, is it not cruel that all the beings on the earth

have to die like that?

How can one die discarding a life which is (sweet) like honey?

If you ask what is the cause of death,

Jagadish Chandra Bose the wise leader,

 who has mastered many sciences, says-

(know it to be the conclusion reached through the experience of knowledge)

‘Death occurs due to the trembling of the nerves.’

 கோபத்தால் நாடியிலேயதிர்ச்சியுண்டாம்!

 கொடுங்கோபம் பேரதிர்ச்சி

சிறிய கோபம் ஆபத்தாம்

அதிர்ச்சியிலே சிறிய தாகும்

 அச்சத்தால் நாடியெலாமவிந்து போகும்

 தாபத்தால் நாடியெலாம் சிதைந்து போகும்

 கவலையினால் நாடியெலாந்தழலாய் வேகும்

 கோபத்தை வென்றிடலே

பிறவற்றைத்தான் கொல்வதற்கு வழியென நான் குறித்திட்டேனே

KOPATTHAAL NAADIYILE YATHIRCCHI YUNDAAM;

KODUMNGKOPAM PERATHIRCCHI;

 CHIRRIYA KOPAM AAPATTHAAM

ATHIRCCHIYILE CHIRRIYADAAGUM;

ACCHATTHAAL NAADIYELAA MAVINTHU POGUM;

THAAPATTHAAL NAADIYELLAN THAZHALAAY VEGUM

KOPATTHAI VENRRIDALE

PIRRAVARR RRAITHTHAAN KOLVATHARRKU VAZHIYENANAAN KURRITTHITTENE

By anger the nerves get the shock and tremble.

Extreme anger gives a great shock; small anger is dangerous.

By the shock, the nerves shrink.

Because of fear, all the nerves get heated up.

Because of the heat all the nerves will shatter.

Because of worry, all the nerves will burn like fire.

Have not I already mentioned that

conquering anger alone is the path to destroy other wicked qualities!